Als je een keer wat aan een goed doel gegeven hebt, blijven ze je vaak herinneren om nog een keer wat te geven. Vaak zelfs voor meer dan het gedoneerde bedrag.
Dit “goede doel” pakt dat meer dwangmatig aan en is de meest volhardende van alle goede doelen.
Ze sturen je eerst een “voorstel” (lees: beschikking) voor een bedrag. Vervolgens passen ze dit aan en maken ze een nieuw voorstel. Want eigenlijk weten ze niet wat ze willen, als het maar veel is.
Maar ook met dat 2e voorstel, kunnen ze me nog jarenlang brieven sturen…. Gelukkig mag ik in termijnen betalen. Want het blijft een “voorheffing” voor wat zij denken dat ik aankomend jaar ga verdienen.
Nou heb ik geen problemen met het fenomeen “belasting” op zich, want we maken ook deel uit van een samenleving; ik denk alleen dat het veel simpeler zou moeten:
Dus geen jaloezietaks, hypotheekrenteaftrek of toeslagencircus.
Gewoon 1 tarief gebaseerd op werkelijk inkomen en alle toeslagen/aftrekposten schrappen. Alleen een belastingvrije voet.
Maar dat zou mijn simpele visie zijn.