De Corona Crisis deel 1 van vele
Sinds maandag jl zijn de scholen gesloten.
Wij zijn verplicht om de contacten met andere mensen tot een minimum te beperken, te letten op onze hygiene en al het overige wat hoort bij iets, wat nu aangemerkt wordt als een pandemie in wording.
Dat dit een enorme verandering in onze leefstijl is en de komende weken gaat worden, is duidelijk.
Zo heeft de school voor Thijmen netjes een thuisstudie programma opgestart. Dit is afgelopen woensdag begonnen.
De school informeerde eerst netjes, wie er geen windows/chrome computer of tablet beschikbaar heeft. Als iemand, die al 30 jaar in de IT werkt, moest ik dus aangeven, dat wij dus niet in bezit zijn van dit soort apparaten.
Wij kregen dus per omgaande een chromebook beschikbaar gesteld. Blijkt overigens dat alle software het ook perfect op apple doet…
Maar goed, anders had ik er toch een derde computer bij gekocht.
Voor zover het voorbereidende stuk.
Nu begint het echte werk van onze quarantaine. Namelijk de thuisstudie met Thijmen. Danny neemt woensdag de eerste shift…
’s morgens om 08.05 staan de opdrachten voor dag 1 online. 5 onderdelen, ongeveer 2 uurtjes werk; dus uurtje aan de gang, kwartiertje pauze, uurtje aan de gang, middageten en daarna buitenspelen in de zon…
De werkelijkheid is dus helaas iets anders. Na ongeveer 8 uur worstelen later, is er alleen nog een deel van het rekenwerk niet af…
Zo ongeveer alles is interessanter dan schoolwerk, de groei van de cactussen in de vensterbank is al voldoende afleiding.
Donderdag begin ik dan maar vanaf thuis, zodat Danny in ieder geval ’s morgens de verzorging van de dieren kan oppakken.
Deze dag van twee uur huiswerk wordt nu door mij opgepakt. Het eerste stuk gaat nog wel, maar de concentratie blijft een issue. Uiteindelijk, zo’n 7 uur later, is het nagenoeg af. Daarna mag ik aan m’n eigen werk beginnen. Wat dus nu niet meer gaat.
“Papa, waarom wordt je zo boos?”, vraagt hij dan nog een paar keer op de dag. Ik weet dat het nog zeker 10 jaar zal duren, voordat hij daadwerkelijk zal snappen, waarom bij mij nu de stoom uit de oren kwam.
’s avonds zit hij (donderdag) nu wel even TV te krijgen en ziet hij een reclame van zo’n trampoline met een net er om heen. Heel sip zegt hij: dat zou ik nou zo graag willen hebben.
Toevallig waren er die middag net twee dozen geleverd, want wij als ouders hadden natuurlijk ook al bedacht, dat je je moet kunnen vermaken als je “opgesloten” zit in je eigen huis.
Thijmen is naar bed en nu begint het sleutelwerk. Twee dozen met onderdelen, slecht licht, koud en veel wind, maar toch even door gaan. Net voor 22.00 staat er een mooie nieuwe trampoline. Nu realiseer ik me dat 3 meter diameter toch best wel fors is.
De volgende dag, vrijdag, kom ik net binnen van mijn ochtend programma, voor ik naar m’n werk ga. Thijmen is al beneden en staat bij z’n zaaigoed te kijken. (Hij is nog steeds into de plantjes).
Ik zeg tegen hem: kijk eens naar buiten. Hij staat op de verkeerde plek en ziet alleen een pakketje staan (de doos) en zegt: “ik zie niets.”” “Kom eens hier en kijk dan naar buiten”…
“Is het die van …., van de reclame, oh, wat is’ie gaaaaf”.
“Nou ga er maar op….””
Het huiswerk van vrijdag is op de knutsel en luisteropdracht na, afgekomen. Die dan maar zaterdag….
Huisarrest, week 1, zit er bijna op. Vandaag het knutselwerk gedaan, en een deel van het luisterboek geluisterd. En nu … even tijd voor ons zelf, terwijl Thijmen buiten staat te springen.
Op naar week 2 van nog vele.